Мусулмон миллати огоҳ бўлмоқи керак

Аллоҳ таоло инсон зотига ақлу идрок ато этиш билан уни яратган барча мавжудодларидан афзал қилди. Шу боис одамзот ҳайвонлардан фарқли ўлароқ, ўз ҳатти-ҳаракатларини онгли равишда амалга оширади. Шунинг учун ҳам Аллоҳ таоло инсонларга ўз жинсларидан бўлган, ўзларининг орасида яшайдиган кишилардан пайғамбарлар юборди ва барча илоҳий кўрсатмаларини уларнинг онгларига мос қилиб нозил қилди. Ушбу илоҳий кўрсатмалар орқали Аллоҳ таоло бандаларига фойдали бўлган нарсаларни баён қилиш билан бир қаторда, уларни дунё ва охиратлари учун зарарли бўлган нарсалардан огоҳ қилиб келган.
Юртимизда маънавий-маърифий муҳитни янада барқарорлаштириш, аҳоли, айниқса, ёш авлодни турли ғоявий ва ахборот хуружларидан сақлаш, ҳушёрлик ва огоҳликка даъват этиш борасида кенг кўламли ишлар амалга оширилмоқда.
Бугун дунё тез ўзгариб, ундаги воқеалар, мафкуралар, ғоялар тўқнашуви, шунингдек, Яқин Шарқ мамлакатларидаги қуролли можаролар, ибодат уйларидаги қўпорувчилик ишлари бизни ҳар қачонгидан сергак ва огоҳ бўлишга ундайди. Инсон ўзи учун ҳаловат ва тинчликни ўз идроки ва билими билан таъминлайди.
Мамлакатимизда ёш авлодни она Ватанга муҳаббат, миллий ва умуминсоний қадриятларга ҳурмат-эҳтиром руҳида камол топтириш, уларни маънавиятимизга ёт зарарли ғоялар таъсиридан ҳимоялашга алоҳида эътибор қаратилмоқда.
Аллоҳ таоло энг сўнги пайғамбари бўлмиш Муҳаммад алайҳиссаломга нозил қилган Ислом динининг асосий манбаи бўлмиш Қуръони карим ва суннатларда ҳам биз мўмин-мусулмонларни дунё ва охиратимиз учун зарарли бўлган нарсалардан огоҳлантирган. Қуръони каримда Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи васалламга:
«Эй, инсонлар! Мен сизлар учун аниқ огоҳлантирувчидирман, холос, — деб айтинг», (Ҳаж сураси, 49-оят) — дейилган оятда у Зотни «Назийр», яъни «қўрқитувчи», «огоҳлантирувчи» номи билан аталишлари ҳам бежиз эмас, албатта. Зеро, Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи васаллам инсоният жаҳолат ботқоғига ғарқ бўлиб, инсонийлик қиёфасини йўқотиб бораётган бир даврда пайғамбар бўлиб келдилар ва одамларни олдиларида турган хатардан, яъни дунёдаги турли бало ва офат ҳамда охиратдаги оташи дўзахдан огоҳлантирдилар.
Дарҳақиқат, инсон огоҳ бўлсагина ўзининг келажагига теран назар билан боқади, келиши мумкин бўлган хавфу хатарни келмасидан олдин бартараф қилиш ҳаракатида бўлади. Аксинча, ғофил ва бепарво бўлган кимса эса атрофида нималар бўлаётганига ҳам эътибор қаратмай, охир оқибат турли хил бало ва офатларга дучор бўлади. Шунинг учун ҳам Аллоҳ таоло онгини ишлатмайдиган, ўзининг ким эканлигини англаб етмаган, бугуннинг ҳузур-ҳаловати билан яшаб, эртаси хақида қайғурмайдиган кимсаларни: «…Уларда қалблар бор, (лекин) улар билан «англамайдилар». Уларда кўзлар бор, (лекин) улар билан «кўрмайдилар». Уларда қулоқлар бор, (лекин) улар билан «эшитмайдилар». Ана ўшалар ҳайвонлар кабидирлар. Балки, улар (янада) адашганроқдирлар. Айнан ўшалар ғофиллардир», — деган (Аъроф сураси, 179-оят).
Аллоҳ таоло Бақара сурасининг 8-20-оятларида мунофиқлар ҳақида баён қилиб, бу билан мўмин-мусулмонларни ундай кимсаларнинг қилмишларидан огоҳ бўлишликка чақиради. Оятда қалбида нифоқ бўлган кимсалар гўёки, ер юзини ислоҳ қилмоқликни даъво қилишлари, аслида эса, қиладиган ишлари бузғунчиликдан бошқа нарса эмаслиги, буни ҳатто ўзлари ҳам билмасликлари баён қилинган. Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи васаллам ҳадисларининг бирида: «Жоним қўлида бўлган Зотга қасамки, ё яхшиликка буюрасиз ва ёмонликдан қайтарасиз, ёки бўлмаса, Аллоҳ таоло устингизга бир балони юборадики, ундан кейин қанча дуо қилсангизда дуоингиз қабул бўлмайди» (Имом Термизий ривояти), – деб одамларни амри маъруф ва наҳий мункар қилмасликнинг оқибати қанчалик ёмон бўлишлигидан огоҳлантирганлар.
Демак, халқ орасида яхшиликларни ёйиш, ёмонликларнинг олдини олишга ғайрат қилиш лозим бўлади. Аксинча, ҳеч кимнинг биров билан иши бўлмаса, ҳар ким ўзи билан ўзи овора бўлса, халқнинг фаровонлиги, тинчликнинг барқарорлиги учун ўз ҳиссасини қўшмаса, бундай ҳолда Аллоҳ таоло ҳам бандаларидан юз ўгиради, уларнинг талабларига жавоб бермайди.
Аслида огоҳ бўлиш лозим бўлган соҳалар жуда кўп. Масалан, Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи васаллам: «Беш нарсани беш нарсадан аввал ғанимат билинг!», — деган ҳадисларида «Соғликни бемор бўлишдан олдин, ёшликни кексаликдан олдин, бойликни фақирликдан олдин, хотиржамликни машғул бўлиб қолишдан олдин ва ҳаётни ўлимдан олдин» ғанимат билиб, уларни бепарволик билан қўлдан бой бериб қўймаслик учун огоҳ бўлиб яшашликка чақирганлар.
Биз мўмин-мусулмонлар Аллоҳнинг марҳаматидан умидвор бўлсак, Унинг чақириғига итоат этиб, юртимиз ва хонадонимиз тинчлиги, ҳаётимиз фаровонлиги ҳамда охиратимизнинг обод бўлишига панд берадиган унсурлардан огоҳ бўлмоғимиз, уларни бартараф этиш учун саъй ҳаракат қилмоғимиз лозим. Шундай экан, ҳозирги кунимизда улуғ неъматимиз бўлмиш тинчлик ва хотиржамлигимизга бепарво бўлмай, унинг қадрига етайлик, уни асраб авайлайлик, ундан икки дунёмиз учун манфаатли бўлган ишларни амалга ошириб фойдаланайлик!
Юртимизда тинч, осуда хаёт кечираётган, таълим олаётган, касб-хунар ўрганаётган, ўз келажагини халол мехнати, фидоийлиги, ватанга садоқати билан яратаётган ёшларимиз хаётига жиддий хавф туғдираётган, ақидапарастлик, миссонерлик, одам савдоси ва гиёхвандлик каби иллатлар ёшлар тарбиясига таъсир кўрсатишга уринаётган бундай маънавий тахдидлардан хар биримиз, аввало ота-оналар, кўп сонли муаллимлар, хаёт тажрибасига эга нуронийлар, жамоат ташкилотлари ходимлари  —  барчамиз огох бўлмоғимиз ва унга қарши тарғиб- ташвикот орқали фаол курашмоғимиз керак. Ғаразли мақсадларни кўзлаган кучларга қарши курашишда биз учун маънавият – кўп асрлик қадриятларимиз асосий қурол воситасини ўтайди. Зеро, жамиятнинг етуклиги, равнақи хар бир инсоннинг ахлоқий-маънавий камолотига бевосита боғликдир.

У.Рахимов 

Имом Фахриддин ар-Розий ислом билим юрти мудир муовини