«Men bu gapning kufr ekanini bilmasdim», desa...

Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.

Alloh taolo Niso surasida shunday marhamat qilgan:

«Albatta, yetimlarning mollarini zulm ila yeydiganlar qorinlariga o‘t-olovni yeydilar, xolos. Va shubhasiz, lovullagan do‘zaxga kirib, kuyurlar» (10-oyat).

Ushbu oyati karimadagi va shunga o‘xshash boshqa qo‘rqitishlar haqdir. Ammo aniq bir shaxsga kelganda, «Mana shu oyatga binoan, bu odam albatta do‘zaxga tushadi», degan qat’iy gapni aytib bo‘lmaydi. Ahli qibladan bo‘lgan muayyan shaxsning do‘zaxga kirishiga guvohlik berib bo‘lmaydi. Chunki u mazkur oyat ma’nosini va hukmini bilmasligi, tavba qilishi, o‘sha gunohni yuvadigan yaxshilik qilishi, shafoatchining shafoatidan manfaat olishi yoki boshqa sabablardan foydalanib qolishi ehtimoli bor.

Bir odam kufr gapni aytdi va u qozining oldiga keltirildi. Shunda qozi undan guvohlar da’vo qilayotgan masala – kufr gapni aytgani haqida so‘raydi. U o‘sha gapni aytganidan tonsa, qo‘yib yuboriladi. Chunki gapidan tonishining o‘zi tavba hisoblanadi.

Agar aybdor: «Men bu gapning kufr ekanini bilmasdim», desa, unga tushuntirilib, ikkinchi bor hushyor bo‘lish ta’kidlanib, uni qo‘yib yuboriladi.

Agar o‘sha odam: «Men bu gapni bilib aytdim, dinimdan qaytdim», desa, uni tavba qilishga chorlanadi. Tavba qilgunicha qamab qo‘yiladi.

Kufr gapni aytib turgan odamga shu muomala bo‘lganidan keyin, mo‘minligini aytib, unga amal qilib turgan odamni turli gaplar tufayli kofirga chiqarib yuboraverish mutlaqo noto‘g‘ri bo‘ladi. Shuning uchun bu ishda o‘ta hushyor bo‘lish lozim.

«Sunniy aqiydalar» kitobi asosida tayyorlandi